آمادۀ امر و نهی و فرمان باش هشدار ! که منجی جهان آمد

میلاد گُل و بهار جان آمد

برخیز که عید می کشان آمد

خاموش مباش زیر این خرقه

بر جان جهان دوباره جان آمد

بر گیر به دست ، پرچم عشاق

فرماندۀ مُلک لامکان آمد

گار زعیش لاله باران شد

سلطان زمین و آسمان آمد

با یار بگو که پرده بردارد

هین! عاشق آخراّمان آمد

آمادۀ امر و نهی و فرمان باش

هشدار ! که منجی جهان آمد

                                روح الله خمینی (ره)

کوتاه سخن که یار آمد

با گیسویِ مُشکبار آمد

بگشود درو نقاب بر داشت

بی پرده نگر ، نگار آمد

او بود و کسی نبود با او

یکتای غریب وار آمد

بنشست و ببست در ز اغیار

گویی پی یار غار آمد

من محو جمال بی مثالش

او جلوه گر از کنار آمد

برداشت حجاب از میانه

تا بر سر میگسار آمد

دنباله صُبح لیلة القدر

خور با رُخ آشکار آمد

بگذار چراغ ، صبح گردید

خورسید جهانمدار آمد

بگذار قلم ، بپیچ دفتر

کوتاه سخن که یار آمد

                      روح الله خمینی (ره)

هین که هنگام صابران آمد

وقت سختی و امتحان آمد

اینچنین وقت عهدها شکنند

کارد چون سوی استخوان آمد

عهد و سوگند سخت سُست شود

مرد را کار چون بجان آمد

هله ای دل تو خویش سُست مکن

دل قوی کن که وقت آن آمد

چون زرّ سرخ اندر آتش خند

تا بگویند زرّ کان آمد

گرم و خوش رو به پیش تیغ اجل

بانگ برزن که پهلوان آمد

با خدا باش و نصرت از وی خواه

که مدد ها ز آسمان آمد

ای خدا آستین فضل فشان

چونکه بنده بر آستان آمد

چون صدف ما و دهان گشادستیم

کابر فضل تو درّفشان آمد

ای بسا خار خشک کز دل او

در پناه تو گلستان آمد

من نشان کرده ام ترا که ز تو

دلخوشیهای بیشمار آمد

وقت رحمت و وقت عاطفت است

که مرا زخم بس گران آمد

ای ابابیل هین که بر کعبه

لشکر و پیل بیکران آمد

عقل گوید مرا خمش کن بس

که خداوند غیب دان آمد

من خمش کردم ای خدا لیکن

بی من از جان من فغان آمد

                                  مولانا

بیا که رایتِ منصور پادشاه رسید

نوید فتح و بشارت به مهرو ماه رسید


جمال بخت ز روی ظفر نقاب انداخت

کمال عدل به فریاد داد خواه رسید


سپهر دورِ خوش اکنون زند که ماه آمد

جهان به کام دل رسد که شاه رسید


ز قاطعان طریق این زمان شوند ایمن

قوافل دل و دانش که مردِ راه رسید


عزیز مصر به رغم برادران غیور

ز قعر چاه بر آمد به اوج ماه رسید


کجاست صوفی دجّال کیش مُلحد شکل

بگو بسوز که مهدیِّ دین پناه رسید


صبا بگو که چها بر سرم درین غم عشق

ز آتش دلِ سوزان و دودِ آه رسید


ز شوقِ روی تو شاها بدین اسیر فراق

همان رسید کز آتش به برگ کاه رسید


مرو به خواب که حافظ به بارگاه قبول

ز وردِ نیم شب و درس صبحگاه رسید


حافظ

عمری گذشت و راه نبردم به کوی دوست

مجلس تمام گشت و ندیدیم روی دوست

گلشن مُعطّر است سرا پا ز بوی یار

گشتیم هرکجا نشنیدیم بوی دوست

هر جا که می روی ز رُخ یار روشن است

خفّاش وار راه نبردیم سوی دوست

میخوارگان دلشده ساغر گرفته اند

ما را نمی نصیب نشد از سبوی دوست

گوش من و تو وصف رُخ یار نشنود

ور نه جهان ندارد جز گفتگوی دوست

با عاقلان بگو که رُخ یار ظاهر است

کاوش بس است این همه در جستجوی دوست

ساقی ز دست یار به ما باده می دهد

بر گیر می تو نیز ز دست نکویِ دوست

                                           روح الله خمینی (ره)

شاهدی کو از ازل از عاشقان بر بست رخ را

بر سر مهر آمد و گردید مشهود و عیانی

روح الله خمینی (ره)

وجه مشترک و تفاوت بین اصول گرایان و اصلاح طلبان

در آن مقام که خوبان ز غمزه تیغ زنند

تو خداوند زمینی، آسمان از نو بساز